پيچکي در پايه ي درختي استواريم
نگاهي به قلب چاک خورده اي که پيشکشت شده بيانداز
آب بر راه زنيد و طعنه بر ماه زنيد مه من مي آيد
اين يا ايها العزيز خداي را که تعارف نيست
و ما حق داريم که در تجلاي تو دست از ترنج نشناسيم
تو سزاوارتريني
و سوگند که تو را برتر از عزيز مصر يافتيم
و
در قنوتمان تو را خوانده ايم
به بيابان زده ايم
و
برهنه پاي بر پهنه بيابان دويده ايم