سلام!

خيلي قشنگ نوشته بودي خيلي

بهت تبريك ميگم

به جستجوي ردپاي تو،

در معبر بادها مي گريم و مي نالم،

و سراسيمه به دنبال جان پناهي

براي شانه زخمي ام مي گردم؛

که از غم زمانه شکسته

و بال پرواز ندارد.

مانده ام در چهار راه فصول

و در چارچوب شکسته پنجره ها،

تا آسمان ابرآلود خيال را قابي نو بگيرد؛

در انتظار فصل تو ،

خواهم ماند اگر چه در خاک؛

تا چند دفترخاطراتمان خالي ورق خواهد خورد؟

تا چند عقربه هايمان بي حرکت مانده ؟!

تا چند بي کسي تنهايي!